အျပာေရာင္ေတာင္တန္းမ်ားသိုု႔ .. လြမ္းခ်င္း

၁။

ဇူလိုုင္လရဲ႕ ဒုုတိယအပတ္အေက်ာ္မွာ ရာသီဥတုဟာ တျဖည္းျဖည္း ေႏြးစျပဳလာခဲ့တယ္၊ ေလေအးေအးေတြ မတိုုက္ေတာ့သလိုု ေနေရာင္ျခည္ေတြလည္း ပိုုေႏြးလာခဲ့တယ္၊ မွန္ျပဴတင္းကေန တစ္ဆင့္ လွမ္းျမင္ရတဲ့ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြႏွင့္ ဟိုုးေ၀းေ၀းနားက သစ္ေတာမွိဳင္းမွိဳင္းေတြ ၊ တစ္စံုုတစ္ဦးရဲ႕ ခ်စ္ျမတ္နိုုးျခင္းကိုု ကာလအတန္ၾကာ ခံခဲ့ရတဲ့ အနက္ေရာင္ႏွင္းဆီပန္းပင္ေတြ၊ ျပီးေတာ့ ဒီေတာင္ကုုန္းအျမင့္ေလးေပၚမွာ တည္ရွိေနတဲ့ မွန္ျပဴတင္းေပါက္ေတြ ပတ္ပတ္လည္ရွိတဲ့ Cottage အိမ္ကေလး၊ ျမက္ခင္းျပင္နဲ႔ ေတာအုုပ္ကေလးကိုု လွမ္းျမင္ရတဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ေနာက္ကြယ္မွာ ရွိေနတဲ့ ထိုုင္ခံုုႏွစ္လံုးနဲ႕ စားပြဲငယ္ကေလးတစ္လံုုး၊ အရာရာဟာ ေ၀ေ၀ ၀ါး၀ါးနဲ႕ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရေတာ့မွာလား၊  တကယ္ေတာ့ ဒါေတြအားလံုး အိပ္မက္မဟုုတ္ခဲ့တာ မင္းလည္းအသိ၊ ကိုုယ္လည္းအသိပါ ျမတ္မင္းဧရာ ..၊

ပူေႏြးတဲ့ ညခ်မ္းကာလေတြမွာ Cottage အိမ္ေလးရဲ႕အိမ္အျပင္မွာထြက္ျပီး ၾကယ္ေတြကိုု ညဥ့္နက္တဲ့အထိ ကိုုယ္တိုု႔ ၾကည့္ခဲ့ဖူးၾကပါတယ္ ဧရာ၊ ကုုန္းအျမင့္ေပၚကေန ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေတြကိုု  Telescope တစ္ခုု နဲ႔ ၾကည့္ရတာကိုု ႏွစ္သက္သေဘာက်တဲ့ မင္းရဲ႕အက်င့္ေတြလည္း ကိုုယ့္ကိုုကူးခဲ့ျပီ..၊ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ ၊ Telescope နဲ႕ Cottage အိမ္ေလးထဲက ရွင္မင္းခ ဆိုုတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုု ဘယ္လိုုမ်ားေနမလဲ ဆိုုတာ မင္းနဲနဲေလးမွ ေတြးေတာမၾကည့္မိဘူးလားဧရာ ..၊ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ထိ ၾကယ္ေတြၾကည့္ရင္း၊ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း Jazz ဂီတ အေၾကာင္းေျပာရင္း၊ ကားမပါတဲ့ ညေတြမွာကိုုယ့္ရဲ႕ေဟာင္းႏြမ္းစျပဳေနတဲ့ ဆိုုင္ကယ္ေလးနဲ႔ မင္းေနတဲ့ လမ္းထိပ္အထိ လိုုက္ပိုု႔ခဲ့တာေတြ၊ မင္းေမ့ေလ်ာ့သြားလိမ့္မယ္လိုု႔ မထင္ပါဘူးဧရာ၊ ဒါေပမယ့္ ရက္စက္တတ္တဲ့ ဒီေန႔ရက္ေတြမွာေတာ့ မင္းရွိမေနေတာ့ဘူး၊ ေန႔ရက္ေတြက ရက္စက္တာလား၊ မင္းက ရက္စက္တာလားဆိုုတာ ေ၀ခြဲလိုု႔မရခဲ႔ပါဘူးဧရာ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းရဲ႕စိတ္ကိုု မဖတ္တတ္ခဲ့တာကေတာ့ ကိုုယ္ကညံ့ခဲ့လိုု႔ေနမွာေပါ့ ..၊

၂။

အခ်ိန္အခါမဟုုတ္ ရြာခ်လာတဲ့ မိုုးေန႔တစ္ေန႔ဟာ ကိုုယ့္ဘ၀ရဲ႕ အမွတ္တရေ န႔တစ္ေန႔ေပါ့၊ မိန္းကေလး ျဖစ္ျပီး ဘယ္ေသာအခါမွ ထီးယူ ထီးေဆာင္းေလ့မရွိတဲ့ ကိုုယ္ဟာ ရုုတ္တရက္မ်ား မိုုးရြာခ်လာျပီဟဲ့ဆိုုရင္ ဟိုုေနရာ၀င္ခိုုရ ဒိေနရာ၀င္ခိုုရနဲ႔ အင္မတန္ အလုုပ္ရွဳပ္ခဲ့တယ္၊ သည္းသည္းမည္းမည္း ရြာခ်လာတဲ့ မိုုးစက္ေတြကိုုက်ိန္ဆဲရင္  အနက္ေရာင္  လိုု႔အမည္ရတဲ့ ေကာ္ဖီဆိုုင္ေလးထဲကိုု ေျပး၀င္မိခဲ့တယ္၊ ကိုုယ္ေရစိုု တာအေရးမၾကီးေပမယ့္ ကိုုယ္ဆြဲထားတဲ့ပန္းခ်ီကားႏွစ္ခ်ပ္ မိုုးေရမစိုုဖိုု႔ ကိုုယ္ ပိုုျပီး ဂရုစိုုက္ရတယ္၊ ဒီပန္းခ်ီ ကားႏွစ္ခ်ပ္ကို ဒီေန႔အေရာင္းျပခန္းကိုုပုုိ႔ရမွာ …၊ မန္ေနဂ်ာ ကိုုၾသ  ရဲ႕

“ ေကာင္မေလး .. နင္ ပန္းခ်ီကားေတြကိုု ကာလနဂါး တစ္ခါနိုုးမွ တစ္ကားမ်ားဆြဲသလား..” ဆိုုတဲ့ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕ ေမးခြန္းအသံကိုု ၾကားေယာင္ရင္း ျပံဳးမိရေသးတယ္၊ မွန္တံခါးကို တြန္းအ၀င္မွာဘဲ တျပိဳင္နက္ ကိုုယ့္လိုုေျပး၀င္လာတဲ့ တစ္စံုုတစ္ေယာက္နဲ႔ တိုုက္မိတယ္၊ ျဖဳတ္ကနဲ ျပဳတ္က်ကုုန္တဲ့ ပန္းခ်ီကားႏွစ္ခ်ပ္ကိုု စိုုးရိမ္တၾကီးၾကည့္မိေတာ့..။ ေတာ္ေသးတယ္၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ထုုပ္ပိုုးလာမိခဲ့လိုု႔..၊ အေပၚအကာ အနည္းငယ္ေရစိုုသြားေပမယ့္ ပန္း ခ်ီကားေတြကေတာ့ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူးေလ..၊ စိုုးရိမ္းတၾကီးေကာက္ယူရင္း ရပ္ေနတဲ့ ေျခေထာက္တစ္စံုုကိုု သတိထားလိုုက္မိတယ္၊ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ျပီး ေခ်းေညာ္ကင္းစင္ေနတဲ့ ေျခေထာက္ေတြဟာ ေရအစိုုဓါတ္ေၾကာင့္ စိုုလက္ေတာက္ပေနေလရဲ႔..၊ ေျခေထာက္ပိုုင္ရွင္ကိုု ျဖည္းညင္းစြာေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ အားတံုု႔အားနာ မ်က္၀န္းမ်ားနဲ႔ ငံုု႕ၾကည့္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ ..၊

“ဘာမ်ားျဖစ္သြားေသးလဲခင္ဗ်ာ..”  ဆိုုတဲ့ အသံခ်ိဳၾသၾသမွာ ရုုတ္တရက္နစ္၀င္ျပီး ျပန္ေျပာဖိုု႔ စကား ရွာမရခဲ့ဘူး၊ ခဏၾကာမွ

“ရပါတယ္ .. ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး.. ကာဗာေလး နဲနဲ စိုုသြားရံုပါ ”

ပန္းခ်ီကားေတြကိုု ေကာက္ယူျပီး ေကာ္ဖီဆိုုင္ေလးရဲ႕ အေရာင္းေကာင္တာဆီကိုု ေလ်ာက္လာခဲ့တယ္၊ ေကာင္တာကေကာင္ေလးကိုု

” ကိုုယ့္ကိုု နက္စ္ ဘလက္ခ္ တစ္ခြက္နဲ႕ Tuna Sandwich တစ္ပြဲေပးပါ..”

ကိုုယ့္ရဲ႕အေျပာကိုု ေကာင္ေလးက

“အစ္မ .. နက္စ္ဘလက္ခ္ မရဘူးခင္ဗ် .. ဒီစာရင္းေတြထဲကအတိုုင္းပဲ ရပါတယ္..” ဆိုုျပီး Menu စာအုုပ္ေလး ထုတ္ေပးတယ္၊ ေကာင္ေလးေပးလာတဲ့ Menu စာအုုပ္ကိုုၾကည့္ျပီး ဘာမွာရရင္ ေကာင္းမလဲစဥ္း စားေနတုုန္း

“ခင္ဗ်ား Mocha coffee  ေလးေသာက္သင့္တယ္ဗ်..”

အသံၾကားလိုု႔ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လိုုက္ေတာ့ ခုုနက ၀င္တိုုက္မိတဲ့သူ ..  ျပံဳးုျပေခါင္းညိတ္ရင္း

“ေၾသာ္ .. ဟုုတ္ကဲ့ ..”

“ညီေရ ..Mocha  ၂ခြက္နဲ႔ Tuna Sandwich တစ္ပြဲေပးပါကြာ ..ျပီးေတာ့ carrot cake တစ္ပြဲ ေပးကြာ ..”

တစ္ဆက္တည္းမွာဘဲ ကိုုယ့္ဘက္လွည့္ျပီး ေျပာလာခဲ့တယ္ ..၊

“စိတ္မဆိုုးဘူးဆိုုရင္ ခင္ဗ်ားအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ေပးလိုုက္မယ္ဗ် .. မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ ..ေနာ..” 

အဲဒီေန႔က ကိုုယ္ ျမတ္မင္းဧရာ ဆိုုတဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကိုု မိုုးေရထဲမွာ ေကာက္ရခဲ့တယ္၊ 

ဒီလိုုနဲ႔ ကိုုယ့္ရဲ႕ေနရက္ေတြထဲကိုု မင္း တိတ္တဆိတ္ ခ်ဥ္းနင္း၀င္ေရာက္လာခဲ့တာေပါ့ ..ဧရာ..၊

၃။

ေကာ္ဖီယဥ္ေက်းမွဳကိုု ကိုုယ့္ဆီ သိမ္ေမြ႕ညင္သာစြာ သယ္ယူလာခဲ့သူကေတာ့ မင္းပဲဧရာ ..၊ အရင္က နက္စ္ဘလက္ခ္နဲ႔ coffee mix ေတြကလြဲရင္ တျခားဘာမွမေသာက္ျဖစ္ခဲ့ မေသာက္တတ္ခဲ့တဲ့ ကိုုယ္ဟာ မင္းနဲ႔ခင္မင္ရင္းႏွီးျပီးတဲ႔ေနာက္ပိုုင္း Mocha ဆိုုတဲ့ ေကာ္ဖီတစ္မ်ိဳးကိုု ေကာင္းေကာင္းေဖ်ာ္စပ္ ေနတတ္ခဲ့ျပီ..၊

“ ရွင္းမင္းခ  ကိုု ၾကည့္ရတာ  Mocha coffee တစ္ခြက္ကိုု ေသာက္ေနရသလိုု .. ၾကည့္ေနရသလိုုဘဲ” လိုု႔မၾကာခဏ ေျပာတတ္တာကေတာ့ ျမတ္မင္းဧရာ ဆိုုတဲ့ ရွင္ပဲေပါ့ ေလ..၊

“ဘယ္လိုုျဖစ္လိုု႔လဲ ဧရာရယ္ ေနရင္းထိုုင္ရင္း.. ” လိုု႔ေမးေတာ့

“ဟုုတ္တယ္ ရွင္မင္းခ ရဲ႕.. Mocha Coffee မွာ ႏွပ္ထားတဲ့ coffee ရယ္ chocolate မွဳန္႔ရယ္ ၊ သၾကားရယ္ နိဳ႕ရယ္ပါတယ္၊ Mocha Coffee က ေပ်ာ့ေပ်ာင္းနူးညံ့တဲ့ အရသာရွိတယ္ဗ်၊ chocolate နဲ႔ေရာေဖ်ာ္ထားတာမိုု႔ သူ႕ရဲ႕ပင္ကိုု အခါးအရသာမွာ chocolate အရသာေလး ထပ္ေပါင္းထားေတာ့ ညင္သာတဲ့ အနံ႕နဲ႕ အရသာတစ္ခုုကိုု ေပးတယ္၊ ျပီးေတာ့ အေရာင္ က အညိဳရင့္ေရာင္ရွိတယ္၊ အေပၚက အျမွဳတ္အျဖဴေလးေတြနဲ႔ ဆိုုရင္ ရွင္မင္းခရဲ႕ မ်က္လံုုးေတြလိုုဘဲဗ်၊ ခင္ဗ်ားမ်က္လံုုးေတြက အညိဳရင့္နဲ႕အျဖဴ ေပါင္းထားသလိုုမ်ိဳးေလ၊ ျပီးေတာ့ Mocha Coffee ရဲ႕ညံ့သက္တဲ့ အရသာက ခင္ဗ်ားလွဳပ္ရွားမွဳေတြ လိုပဲ.. စိတ္မဆိုုးနဲ႕ဗ်ာ .. ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲ ျဖစ္လာတာကိုုေျပာျပတာပါ ..” လိုု႔လည္းေျပာတတ္ေသးတယ္။

ဒီလိုုနဲ႕ ကိုုယ့္ရဲ႕ ပန္းခ်ီအေရာင္းျပခန္းကိုု မင္းမၾကာခဏေရာက္လာတတ္သလိုု မင္းရွိတဲ့ မင္းရဲ႕ Souvenir ဆိုုင္ေလးကိုုလည္း တခါတရံမွာ ကိုုယ္ေရာက္လာတတ္တယ္။ အေရာင္ေတြအေၾကာင္း၊ အလင္းအေမွာင္အ ေၾကာင္း၊ အနီးအေ၀းအေၾကာင္း၊ အေရာင္ခြဲျခင္းေတြအေၾကာင္း မင္းကိုုကိုုယ္ေျပာျပေတာ့ စိတ္၀င္တစား နားေထာင္ေနတာကိုု ေတြ႔ရေတာ့ကိုုယ္အံ့ၾသမိတယ္။ ေတာ္ရံုုလူစိတ္ မ၀င္စားတဲ့အေၾကာင္းေတြကိုု မင္းစိတ္၀င္စားလိုု႔ေပါ့ဧရာ၊ မင္းရဲ႕ေကာ္ဖီအမ်ိဳးမ်ိဳးအေၾကာင္းနဲ႕ ေကာ္ဖီေတြရဲ႕သမိုုင္းေၾကာင္းေတြကိုုလည္း မင္း ေျပာျပလိုု႔ ကိုုယ္နားရည္၀ခဲ့ျပီ။ ေကာ္ဖီဆိုုင္တစ္ဆိုုင္ဖြင့္ခ်င္တဲ့မင္းဟာ ဘာျဖစ္လိုု႔မ်ား အမွတ္တရ လက္ ေဆာင္ေတြေရာင္းတဲ့ Souvenir ဆိုုင္ကေလးကိုု ဖြင့္ျဖစ္ခဲ့သလဲဆိုုတာကိုုေတာ့ ကိုုယ္မစဥ္းစားတတ္ခဲ့ဘူး။

“ဧရာ .. ရွင္ ေကာ္ဖီဆိုုင္ေလးတစ္ဆိုုင္ဖြင့္သင့္တယ္.. ” လိုု႔ေျပာေတာ့ ေခါင္းေမာ့ျပံဳးေနတဲ့ မင္းမ်က္ႏွာကိုု ကိုုယ္ မဖတ္တတ္တာ အမွန္ပါဘဲ ဧရာ။

တခါတစ္ရံမွာ

“ ခင္ဗ်ား . . ပံုုတူမဆြဲဘူးလား ရွင္မင္းခ .. ခင္ဗ်ားတကယ္ဆြဲမယ္ဆိုုရင္ အလုုပ္အပ္ခ်င္သူေတြ တကယ္ရွိတယ္ဗ် ..”  လိုု႔လည္းစကားမစပ္ ေျပာတတ္ေသးတယ္..၊

“ကိုုယ္ ပံုုတူဆြဲတာ သိပ္အားမသန္ဘူးဧရာ..” လိုု႔ျပန္ေျပာေတာ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ တိတ္တဆိတ္ ပန္းခ်ီ ကတ္တေလာက္ေတြကိုု လွန္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္၊ ဒီလိုုနဲဲ မင္းလည္း ပန္းခ်ီအေရာင္းျပခန္းက မန္ေနဂ်ာ ကိုုၾသ နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကေလးရင္းႏွီးလာခဲ့တယ္။

၄။

တစ္ရက္ေသာဇူလိုုင္လရဲ႕ ေနာက္ဆံုုးအပတ္မွာ မင္းကိုုယ္ရွိရာ ပန္းခ်ီအေရာင္းျပခန္းကေလးကိုုေရာက္ ေနတုုန္း ကိုုယ့္ရဲ႕ဆိုုင္ကယ္ကေလးဟာ ဘယ္လိုုမွစက္ႏွိဳးမရေအာင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဆိုုင္ကယ္ျပင္တဲ့ဆိုုင္ကိုု ဖုုန္းဆက္ျပီးလာယူခိုုင္းေတာ့ မင္းက..

“ အိမ္ကိုုဘယ္လိုုျပန္မွာလဲ ရွင္မင္းခ ..” လိုု႔ ညင္သာစြာေမးလာခဲ့တယ္။

“ အငွားကား စီစဥ္ရမွာေပ့ါ ဧရာ .. ဘာျဖစ္လိုု႔လဲ..”

“မငွားနဲ႔ေလ၊ ကၽြန္ေတာ္လိုုက္ပိုု႔ေပးမယ္ ..”

ဒီလိုုနဲ႔ ေတာင္ကုုန္းေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ကိုုယ့္ရဲ႕ Cottage အိမ္ကေလးကိုု ပထမဆံုုးအေနနဲ႔ မင္းေရာက္ရွိခဲ့တာ ေပါ့  ဧရာ ..

“ ခင္ဗ်ားအိမ္ေလးက ေတာ္ေတာ္ႏွစ္သက္စရာေကာင္းတာပဲ ရွင္မင္းခ၊ ကၽြန္ေတာ္ လာလည္လိုု႔ရမလား၊ ညေနပိုုင္းခင္ဗ်ားရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြ ..” လိုု႔  ေမးလာတဲ့ မင္းရဲ႕ေမးခြန္းကိုု

“ရတာေပါ့ဧရာ၊ ကိုုယ္တိုု႔ကမိတ္ေဆြေတြပဲ .. ကိုုယ္မင္းကိုုေကာ္ဖီေဖ်ာ္တုိက္ပါ့မယ္ ..”  လိုု႔ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။

“ကၽြန္ေတာ္ .. မလာခင္ ဖုုန္းအရင္ဆက္ပါ့မယ္ .. ရွင္မင္းခ မရွိေနမွာစိုုးလိုု႔ ..”

တကယ္လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တိုုက္ခဲ့တာက မင္းပဲေပါ့ဧရာ။ Mocha coffee ေဖ်ာ္ပံုုေဖ်ာ္နည္း နဲ႔ ပါ၀င္ပစၥည္းေတြကိုု အခ်ိဳးက်ထည့္တတ္ေအာင္လည္းမင္းပဲ သင္ေပးခဲ့တာေပါ့ ။

ေႏြးေထြးသာယာတဲ့ ညေနခ်မ္းတစ္ခုုမွာမင္းကိုုယ့္အိမ္ေလးကိုုေရာက္လာခဲ့တယ္။ ညေနစာကိုု ကိုုယ္ခ်က္ ထားတဲ့ ၾကက္ဥဟင္းနဲ႔အတူတူစားခဲ့ၾကတယ္။ ဧရာ.. ကိုုယ့္ဘ၀ရဲ႔သက္တမ္း ၂၆ ႏွစ္တာကာလမွာဒါဟာ ပထမဆံုုး ကိုုယ့္အိမ္မွာ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္နဲ႔ ညေနစာ အတူတူစားဖူးျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုုရင္ မင္းရယ္ေမာ ေနမွာလား။ ညခ်မ္းကာလရဲ႕ ေကာင္းကင္က ျမင္စျပဳေနျပီျဖစ္တဲ့ၾကယ္ေတြကိုု မင္းေဖ်ာ္တိုုက္တဲ့ ေကာ္ဖီ အတူတူေသာက္ျပီးၾကည့္ခဲ့ၾကတယ္။ တကယ္ပါဧရာ၊ အဲဒီညဟာ အင္မတန္လွပတဲ့ညတစ္ည ျဖစ္ေန ခဲ့ေလရဲ႕။  နက္ျပာေမွာင္ေမွာင္ေကာင္းကင္ရယ္၊ လမင္း၀ါ၀ါရယ္၊ အေရာင္မွိန္မွိန္ေတြနဲ႔ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လက္ ေနတဲ့ၾကယ္ေလးေတြရယ္။  ထိုု႔အတူပဲ မင္းရဲ႕မ်က္လံုုးေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လက္ေနတာကိုုလည္း ကိုုယ္ျမင္ေတြ႔ ခဲ့ရတယ္။ ကိုုယ့္အတြက္ေတာ့ အလွပဆံုုးၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ပါဘဲဧရာ။ ည တျဖည္းျဖည္းရင့္လာေတာ့ ကိုုယ့္ကိုု ႏွဳတ္ဆက္ျပီးမင္းျပန္သြားေလရဲ႕။

“ အိပ္စက္ျခင္း စစ္စစ္ကိုု  ရရွိနိုုင္ပါေစ ရွင္မင္းခ ..” တဲ့လား..

ကိုုယ္ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္ ဧရာ။ ျပီးေတာ့ၾကယ္ေတြထဲက အေတာက္ပဆံုုးၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ကိုု လည္းအိပ္မက္ျမင္မက္ခဲ့ေသးေလရဲ႕။ တကယ္ပါ ျမတ္မင္းဧရာ၊ မင္းဟာ ကိုုယ့္ဘ၀ထဲကိုု မဖိတ္ေခၚဘဲ ေရာက္လာခဲ့တဲ့သူပါ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေနရာယူမွန္းမသိယူလာတာကိုု မရိပ္မိ မသိရွိတာကေတာ့ ကိုုယ့္ရဲ႕ထံုုအ မွဳေပါ့။

၅။

“ရွင္မင္းခ ေရ..၊ ကၽြန္ေတာ္ Telescope တစ္ခုုဒီညေနယူခဲ့မယ္ဗ်၊ ညက်ရင္ ကၽြန္တာ္တိုု႔ ၾကယ္ေတြကို ေသခ်ာၾကည့္လိုု႔ ရျပီ.. ” လိုု႔ ဖုုန္းဆက္လာေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္စြာဘဲ ညေနစာအတြက္ ကိုုယ္ျပင္ဆင္ထားခဲ့တယ္။ ညေနေစာင္းပိုုင္းေရာက္ေတာ့ မင္းစီးေနက် ဖက္ဖူးစိမ္းေရာင္ Coupe ကားကေလးနဲ႔ မင္းေရာက္လာခဲ့တယ္၊ စိတ္လွဳပ္ရွားမွဳေတြနဲ႔ေ တာက္ပေနတဲ့ မင္းမ်က္လံုုးေတြေလာက္  ၾကယ္ေတြက လွနိုုင္ဦးမွာလား ဧရာ။ ရိုုးရွင္းလွတဲ့ ကိုုယ့္ရဲ႕ ညေနစာကိုု ႏွစ္သက္စြာစားျပီး ကိုုယ္ကိုု ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေစသူက မင္းေပါ့။

“ရွင္မင္းခ ..ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ဗ်ာ .. ဧည့္သည္က အိမ္ရွင္ကိုု ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တိုုက္ရတယ္ ဆိုုတာ ၾကားလိုု႔မေကာင္း ဘူဗ်..” ဆိုုျပီးညစ္က်ယ္က်ယ္ ရယ္သံနဲ႔တဟိဟိ ရယ္ေနေလရဲ႕။ ကိုုယ္ေဖ်ာ္တိုုက္တဲ့ Mocha ကိုု အနည္းငယ္ ေသာက္အျပီးမွာေတာ့ တအံ့တၾသ နဲ႔ ကိုုယ့္ကိုုၾကည့္လာခဲ့တယ္။

“ အရမ္းေကာင္တယ္ ရွင္မင္းခ .. ေဆာရီးဗ်ာ ..ကၽြန္ေတာ္အဲဒီေလာက္ ထင္မထားမိတာ .. ခင္ဗ်ားေန႔တိုုင္း ေဖ်ာ္ေသာက္ေနပံုုပဲ .. ” ဆိုုတဲ့ မင္းရဲ႕အေျပာကိုု ကိုုယ္ဘာမွမေျပာဘဲ ျပံဳးေနခ့ဲတယ္ ..မင္းကေတာ့သေဘာ တက်နဲ႔ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔ေလ။

ေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုုယူျပီး Telescope ဆင္ထားတဲ့ အုုတ္အလွေတြစီခင္းထားတဲ့ ထမင္းစားခန္းရဲ႕ေဘး အျပင္ဘက္ ကိုုထြက္လာခဲ့တယ္။

နဂါးေငြ႕တန္းေတြ၊ ၾကယ္အစုုေတြ၊ ဘာဆိုုဘာမွ ကိုုယ္မသိပါဘူးဧရာ။ မင္းေျပာတာကိုု နားေထာင္ရင္း ျမင္ေနရတဲ့ လွပတဲ့ ညရဲ႕ေကာင္းကင္နဲ႔ၾကယ္ေတြကိုု ၾကည့္ေနရတာကိုု ကိုုယ္ၾကည္နဴးတာပါ။ ေကာ္ဖီကိုု ေအးေဆးစြာေသာက္ျပီး အဲဒီညက မင္းေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာက ကိုုယ္ ဘယ္တုန္းကမွ မရင္ႏွီးဖူးတဲ့ Jazz ဂီတ အေၾကာင္းေပါ့။ ဂီတနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ သူငယ္တန္းအဆင့္ေတာင္မရွိတဲ့ ကိုုယ္ဟာ မင္းေျပာသမွ်ကိုု တအံ့တၾသ နားေထာင္တတ္တာကလြဲလိုု႔ ဘာမွမေဆြးေႏြနိုုင္တာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ဧရာ။

“ ရွင္မင္းခ ရဲ႕ မ်က္လံုုးေတြေလ.. ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ျပတဲ့ ၾကယ္ေလးနဲ႔ တူတယ္ ..သိလား..” လိုု႔ အိမ္အျပန္မွာ တိုုးတိတ္စြာ မင္းဘာလိုု႔ေျပာသြားရတာလဲ ဧရာ။

ဘယ္လိုုျဖစ္ျဖစ္ ကိုုယ့္ရဲ႕ေန႕ရက္ေတြဟာ အရင္လိုု အထီးက်န္ဆန္မေနေတာ့ဘဲေပ်ာ္စရာေကာင္းလာတာ ေတာ့  ကိုုယ္၀န္ခံပါတယ္။ ပန္းခ်ီကားေတြလည္း ပိုုဆြဲျဖစ္လာတယ္။ မန္ေနဂ်ာ ကိုုၾသ ရဲ႕

“ေကာင္မေလး ပန္းခ်ီကားေတြ အလင္းေရာင္ေတြပိုုျမင္ေနရတယ္ေဟ့ ေဟးေဟးေဟး.. ” ၾကည္စယ္သံကိုု ျပံဳးရင္း

“ အလင္းအေရာင္ေတြလည္း တခါတေလသံုုးမွာေပါ့ ကိုုၾသ ၾကီးရဲ႕.. ခုု .. အလင္း ပိရိရက္ (Period )  ..”  လိုု႔ ျပန္စေနာက္ခဲ့တယ္။ ဟုုတ္တာေပါ့ဧရာ၊ ခုုတေလာ ကိုုယ့္ရဲ႕ ပန္ခ်ီကားေတြမွာ အလင္းေရာင္ေတြ ပါ၀င္တာမ်ားေနတယ္။ ကိုုယ့္စိတ္ထဲမွာၾကည္လင္ေနတာလည္းပါတာေပါ့၊ ဒီအတြက္ မင္းကိုုေက်းဇူးတင္ ပါတယ္။

မိဘေတြကိုုယ့္ အသက္ ၂၀ အရြယ္မွာ ဆံုးပါးသြားျပီးကတည္းက ေမာင္ႏွမ သားခ်င္းမရွိတဲ့ကိုုယ္ဟာ မိဘေတြထားခဲ့တဲ့ ဒီေတာင္ကုုန္းေလးေပၚက အိမ္ေလးမွာ တစ္ေယာက္တည္းက်န္ေနခဲ့တာ ၆ႏွစ္ရွိခဲ့ျပီ ဧရာ.. ၊ ထားခဲ့တဲ့ အေမြအႏွစ္ အနည္းငယ္ထဲက ကိုုယ္၀ါသနာပါတဲ့ ပန္းခ်ီအေရာင္းျပခန္းေလးဖြင့္ရင္း ကိုုယ္၀ါသနာပါရာပန္းခ်ီကားေတြကိုုဖန္တီးရင္း ေအးျငိမ္းစြာ၊ ျပီးေတာ့ အထီးက်န္ဆန္စြာ ေနခဲ့တယ္.. မင္းနဲ႔ မေတြ႔ခင္အခ်ိန္ထိ ေပါ့..၊ ကိုုယ့္ေဖေဖ ဟာ အင္မတန္ေတာ္တဲ့ အနုုပညာဖန္တီးသူတစ္ေယာက္မိုု႔ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္တဲ့ကိုုယ့္ကိုု ငယ္စဥ္ကတည္းက သူျမတ္နိုုးရာ ပန္းခ်ီ ပညာကိုုလက္ထပ္ သင္ၾကားေပးခဲ့တယ္..၊ ကိုုယ္ကလည္းေဖေဖ့သမီးပီသစြာ ပန္းခ်ီပညာကိုုရူးသြပ္ခဲ့တာေပါ့ .. ၊ 


အရင္က ကိုုယ္ ဟာပန္းခ်ီသာဆြဲတတ္ေပမယ့္ ခုုေတာ့ Mocha ဆိုုတဲ့ ေကာ္ဖီတစ္မ်ိဳးကိုု ေကာင္းေကာင္းေဖ်ာ္တတ္ေနသလိုု Jazz ေတးဂီတ ဆိုုတာကိုုလည္းနားေထာင္တတ္ခဲ့ျပီ ..ျပီးေတာ့ ေႏြးေထြးတဲ့ ညေတြမွာ ၾကယ္ေတြကိုုလည္း ၾကည့္တတ္ခဲ့ျပီေပါ့ ..၊ ဒါေတြကေတာ့ မင္းဆီကကူးစက္လာတဲ့ ၀ါသနာ ေတြေပါ့ ဧရာ ..၊

၆။

ဒီႏွစ္နိုု၀င္ဘာလဟာ သိသိသာသာ ပိျုပီးအပူခ်ိန္မ်ားေနတယ္ ..၊ သစ္ပင္ရိပ္ကိုုခိုုရင္း အေ၀းမွာျမင္ေနရတဲ့ ေတာင္တန္းမွိဳင္းမွိဳင္းေတြကိုု ကင္းဗတ္စ္ ေပၚတင္ဖိုု႔ ၾကိဳးစားေနတုုန္း မင္းဆီက ေခၚလာတဲ့ဖုုန္းအ၀င္ တစ္ခုုကိုလက္ခံရရွိတယ္ ..၊

“ ရွင္မင္ခ .. ခင္ဗ်ား အိမ္မွာရွိေနသလား.. ကၽြန္ေတာ္ခဏေလာက္လာခ်င္လိုု႔ ..ျပီးေတာ့ .. ခင္ဗ်ားကိုုေပးခ်င္တာလည္းရွိေနလိုု႔ ..” ဆိုုတဲ့ မင္းရဲ႕ စကားသံ ခ်ိဳၾသၾသ ေနာက္ကိုုေျမာပါရင္ ဘာမွန္မသိ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့တယ္ ..

မၾကာမီ အခ်ိန္မွာ မင္းေရာက္လာျပီး ကိုုယ့္ရွိရာကိုု တန္းတန္းမတ္မတ္ေလ်ာက္လာခဲ့တယ္.. လက္ထဲမွာ ဘာမွလည္းပါမလာခဲ့ဘူး ..  ဧရာကိုုယ့္ကိုုေနာက္တယ္ပဲလိုု႔ ထင္ျပီး ..

“ ဘယ္မလဲ ကိုုယ့္ကိုုေပးမယ္ဆိုုတာ ..ဘာမွလဲ မပါပါလား ဧရာရဲ႕ .. လက္ဗလာကိုုေပးမလိုု႔လား..”  ဆိုုတဲ့ ကိုုယ့္အေမးကိုု ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ကိုုယ့္လက္တဖက္ကိုုျဖတ္ကနဲ လွမ္းကိုုင္ျပီး သူ႔ကားရွိရာကိုု ဆြဲေခၚ ခဲ့တယ္..၊  အိုုး…  သူ႕ကားေနာက္ခန္းထဲမွာ ျမင္ရတာက အဖူးအငံုု အစီအရီ ပါတဲ့ ႏွင္းဆီနက္ အပင္ေတြ .. အ့ံၾသမင္တက္ျပီး ဘာမွမေျပာနိုုင္ျဖစ္ေနတဲ့ကိုုယ့္ကိုု ပခံုုးကိုု ခပ္ဖြဖြလွမ္းကိုု္င္ရင္း ..

“ Happy Bitrhday .. ေနာ္ ရွင္မင္းခ..  ခင္ဗ်ား အံ့ၾသေနလား .. ဒါ ခင္ဗ်ားေမြးေန႔အတြက္ရည္ရြယ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ကိုုယ္တိုုင္မ်ိဳးစပ္ျပီးစိုုက္ထားတာဗ် .. ၾကိဳက္တယ္ မဟုုတ္လားဟင္ ..” .. ေမးလာတဲ့အေမးစကားကိုုမေျဖနိုုင္ဘဲ ၀မ္းနည္းျခင္း.၊၀မ္းသာျခင္း.. ၊ ၾကည္နဴးျမတ္နိုုးျခင္းေတြအတြက္ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္က်ခဲ့ရတယ္ .. တကယ္ပါ ဧရာရယ္ .. ကိုုယ့္ေမြးေန႔ကိုု ကိုုယ္ေမ့ေနခဲ့တာ ၆ ႏွစ္ရွိခဲ့ျပီ ၊ မင္းကေတာ့ နားလည္နိုုင္စြာနဲ႔ မင္းရင္ခြင္မွာ ကိုုယ့္မ်က္ရည္ေတြကိုု က်ခြင့္ေပးခဲ့တယ္ ..၊ ကိုုယ့္မ်က္ရည္ ေတြစြန္းထင္းကုုန္တဲ့ မင္းရွပ္အကၤ်ီအျပာနဳေလးကိုု ကိုုယ္အားနာစြာၾကည့္မိေတာ့ တဟားဟား ရယ္ရင္း ..

“ ရွင္မင္းခ က  ကေလးလိုုပဲကြာ.. တဲ့ ..” 

အဲဒီေန႔က မင္းယူလာခဲ့တဲ့ ႏွင္းဆီနက္ပင္ေတြကိုု ကိုုယ္တိုု႔ အိုုးအၾကီးေလးေတြထဲ ေျပာင္းထည့္စိုုက္ရင္း တညေနကုုန္ဆံုုးခဲ့တယ္ ..၊ ညေနပိုုင္ေရာက္ေတာ့ ကိုုယ္တိုု႔ျမိဳ႕ရဲ႕ နာမည္ၾကီး စားေသာက္ဆိုုင္က ကားေလးေရာက္လာျပီး မင္းမွာထားတဲ့ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကိုု လာပိုု႔ခဲ့တယ္..။ ဧရာေရ ..ဒီေန႔ကေလး ဟာ ကိုုယ့္ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ရဆံုုးေသာေန႔ကေလးတစ္ေန႔ကြယ့္ .. အံ့ၾသစရာေတြယူေဆာင္လာတဲ့ မင္းကိုု ဘယ္လိုုစကားမ်ိဳးေျပာရမွန္းမသိေအာင္ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုုယ့္အျဖစ္ကိုုရိပ္မိသိရွိစြာနဲ႔ ဘာမွမေျပာေစဘဲ စားစရာ ေတြကိုုသာ စားေစခဲ့တယ္ ..၊

အနည္းငယ္ပူေႏြးေနတဲ့ အိမ္ထဲမွာ ထိုုင္မေနဘဲ ၾကယ္ေတြၾကည့္ရေအာင္ဆိုုတဲ့ မင္းစကားအတိုုင္းကိုုယ္တိုု႔ ၾကယ္ေတြၾကည့္ေနၾကေနရာေလးကိုုေလ်ာက္လာခဲ့တယ္..

“ ရွင္မင္းခ ခင္ဗ်ားသိလား .. ခင္ဗ်ားနာမည္ကိုု အျပည့္အစံုုေခၚရတာ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်တယ္ဗ်.. ျပီးေတာ့ ခင္ဗ်ာကိုု စေတြ႕ကတည္းက ခင္ဗ်ားနဲ႔ အရမ္းရင္းႏွီးခ်င္တယ္ .. ခင္ဗ်ားကိုုကၽြန္ေတာ္ေျပာဖူးသလိုု ေပါ့ .. ခင္ဗ်ာကိုု ၾကည့္ရတာ Mocha တစ္ခြက္ေသာက္ေနရသလိုုပဲ .. စေတြ႔ကတည္းက အဲဒီလိုုထင္ခဲ့တာ ဗ် .. ” အဆက္အစပ္မရွိေျပာလာတဲ့ စကားေၾကာင့္ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ မင္းက ဟိုုးေ၀းေ၀းက ၾကယ္ေတြဆီေငးၾကည့္ ေနခဲ့တယ္ .. ျပီးေတာ့ အရည္လဲ့ေနတဲ့ မင္းမ်က္လံုုးေတြ ..  မင္းဘာကိုု ေျပာခ်င္တာ လဲ ဧရာ .. ကိုုယ့္ကိုု ကိုုယ္နားမလည္တဲ့စကားေတြနဲ႔ မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔လား ..လိုု႔ေျပာခ်င္ေပမယ့္ ကိုုယ္ေျပာမထြက္ခဲ့ဘူး  .. 

အိမ္အျပန္ ကားနားထိ ကိုုယ္လိုုက္ပိုု႔ေတာ့ ကိုုယ့္ပခံုုးေတြကိုု ခပ္ဖြဖြ ကိုု္င္ရင္း

“ရွင္မင္းခ ……  ” 

အတန္ၾကာဘာစကားမွမေျပာဘဲကိုုယ့္ကိုု ေငးၾကည့္ေနတဲ့မင္းကိုု ကိုုယ္ျပန္ၾကည့္ေနဆဲမွာ သက္ျပင္ရွည္ တစ္ခုုကိုုခ်ရင္း “ ပန္းပင္ေလးေတြကိုု ဂရုုစိုုက္ .. ဟုုတ္ျပီလား .. ကိုုယ္ ရွင္မင္းခ အတြက္ ေသခ်ာစိုုက္ထားတာ ..ေနာ္ ..” 

ကားေပၚတက္ေမာင္ထြက္သြားတဲ့ မင္းကိုု ကိုုယ္ ဘယ္လိုုနားလည္ရမွာလဲ ဧရာ .. မင္းဘာေျပာခ်င္တာလဲ .. မင္းမ်က္၀န္းမွာျမင္ေတြ႕ရတဲ့စကားေတြ .. မင္းႏွဳတ္က ဘာလိုု႔မေျပာရတာလဲ ဧရာ .. ျပီးေတာ့ မင္းကိုုယ္မင္း သံုုးတဲ့နာမ္စား ..၊ ဒီညကိုုေတာ့ ကိုုယ္ ၾကည္နုုးျခင္း..၊ျပီးေတာ့ ဘာမွန္းမသိေသာ ေၾကကြဲျခင္းနဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတယ္ ..

ရ။

မိုုးေတြတစိမ့္စိမ္႔ရြာေနတဲ့ မတ္လ ရဲ႕ ညေနေလးတစ္ခုုမွာ မင္းေရာက္လာခဲ့တယ္ ..

“ရွင္းမင္းခ ေရ .. ကိုုယ္တိုု႔ ေကာ္ဖီ အသစ္ေလးတစ္မ်ိဳးေသာက္ၾကည့္ရေအာင္ ..”တဲ့ .. ယူလာတဲ့ေကာ္ဖီကိုု ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ 100% JAMAICAN BLUE MOUNTAIN COFFEE တဲ့ .. ေဖ်ာ္ပံုုေဖ်ာ္နည္းကိုုျပသူကေတာ့ ထံုုးစံအတိုုင္ ဧရာေပါ့ ..၊

“ ေကာ္ဖီမိတ္ကာထဲကိုု  BLUE MOUNTAIN ေကာ္ဖီမွဳန္႔ကိုု တစ္ဇြန္းထည့္ ..ျပီးရင္ ေရက ႏွစ္ခြက္.. ေဟာ ရလာတဲ့ ေကာ္ဖီကိုုအေအးခံထား ..ျပီးရင္ Blander ထဲကိုု ဗနီလာ ေရခဲမုုန္႔ ၃ခြက္ ရယ္ ေရခဲ ရယ္ သၾကားနဲနဲရယ္ထည့္ .. ျပီးေတာ့ အေအးခံထားတဲ့ ေကာ္ဖီကိုု Blander ထဲကိုုထည့္ျပီးေမႊ ..  ေဟာ ရပါျပီဗ်ာ ..ေဟာဒီမွာအနံ႕အရသာနဲ႔ ျပည့္စံုုတဲ့ ေတာင္တန္းျပာေကာ္ဖီ ..”  ရယ္ေမာျပီး ရႊင္ျပစြာ ကမ္းေပးလာတဲ့ ေကာ္ဖီေအးဖန္ခြက္ ကေလးကိုုလွမ္းယူျပီး အနည္းငယ္ေသာက္ၾကည့္ေတာ့ ထူးကဲတဲ့ အနံ႕နဲ႔ ထူးျခားတဲ့ အရသာ တစ္ခုုကိုု ရရွိခဲ့တယ္ ..

“ Blue Mountain အပူကိုု ေသာက္ရင္ ကိုုယ္က နိုု႔ထည့္ေသာက္တာ မၾကိဳက္ဘူး  ရွင္မင္းခ ရဲ႕ .. သၾကား ႏွစ္ခဲ သံုုးခဲထည့္ရံုုနဲ႕ ျပီးျပည့္စံုုတဲ့ အရသာ ကိုုရတယ္ .. ဘယ္လိုုလဲ .. ၾကိဳက္ရဲ႕လားရွင္မင္းခ ..” ဆိုုတဲ့အေမးကိုေခါင္းညိတ္ျပံဳးျပရင္း ေတာင္တန္းျပာ မွာ ကိုုယ့္ရဲ႕အာရုုံ ေတြနစ္၀င္ေနခဲ့တယ္ ..

ညဘက္မင္းျပန္သြားျပီး မၾကာခင္ မွာဘဲ ေလၾကီးမိုုးၾကီးက်လာခဲ့တယ္ .. လ်ပ္စီးေတြလက္ ..မိုုးၾကိဳးေတြျပစ္ ျပီးမၾကာခင္မွာ ကိုုယ္ေနတဲ့ ရပ္ကြက္ကေလးဟာ အေမွာင္အတိက်သြားခဲ့တယ္ .၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ျခင္း ေတြနဲ႔အတူ၀မ္းနည္းအားငယ္ျခင္းေတြနဲ႔ ထိုုင္ေနတဲ့အခန္းေထာင့္ေလးမွာဘဲထိုုင္ေနရင္ ငိုုေၾကြးေနမိတယ္ .. မီးျခစ္ နဲ႕ဖေယာင္းတိုုင္ကိုု ယူဖိုု႔ ဘုုရားခန္းထဲကိုု မသြားရဲေလာက္ေအာင္ကိုု မိုုးသံေလသံေတြကိုု ေၾကာက္ရြံ႕ေနခဲ့တယ္ .. အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ တံခါးကိုုထုုသံ တဒုုန္းဒုုန္းကိုုၾကားရတယ္ .. ေသြးပ်က္မတတ္ ေၾကာက္ရြ႕ံမိတာေၾကာင့္ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးခဲလာျပီး လူကလည္းေနရာက မေရြ႕နိုုင္ေတာ့ဘူး ..၊ ဒီအခ်ိန္မွာကိုုယ္တမ္းတမိတာကေတာ့ မင္းပါ ဧရာ..

“ ရွင္မငး္ခ .. ရွင္မင္း ..  ရွိေနရင္ တံခါးလာဖြင့္ပါ .. ကိုုယ္ .. ျမတ္မင္းဧရာ ပါ ..”

ၾကားရတဲ့ တခဏမွာ မယံုုၾကည္နိုုင္ေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႕ ရရွိလာတဲ့အားအင္ေတြနဲ႔အတူ တံခါးရွိရာကိုု တဟုုန္ထိူးေျပးလာခဲ့တယ္.. တံခါး၀မွာေပၚလာတဲ့ ဧရာ ့ကိုု ေျပး၀င္ဖက္တြယ္မိတယ္ .. တကယ္ပါဧရာ .. ကိုုယ့္ဘ၀မွာ အားကိုုးရာမဲ့ျပီး မင္းကိုု တမ္းတေနတုုနး္မင္းေရာက္လာတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္ .. ကိုုယ့္လက္ကိုုတင္းတင္းဆြဲျပီးဘုုရားခန္းထံမွာရွိတဲ့ဖေယာင္းတုုိင္နဲ႔မီးျခစ္ကိုုယူျပီး ဘုုရားမီးပူေဇာ္ .. ျပီးေတာ့ ဖေယာင္းတိုုင္အၾကီးတစ္တိုုင္ကိုု ထြန္းညွိုုျပီး ဧည့္ခန္းကိုုျပန္လာခဲ့ၾကတယ္ .. မိုုးေတြေလေတြကေတာ့ သည္းတုုန္းပဲေပါ့ ..

ကတုုန္ကရင္ျဖစ္ေနတဲ့ကိုုယ့္ကိုုညင္သာစြာေထြးေပြ႔ရင္း မင္းရဲ႕ရင္ခြင္မွာခိုုလွံဳခြင့္ျပဳတာေက်းဇူးပါ ဧရာ..၊ ကိုုယ္ဦးေခါင္းေပၚမွာမ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းေစာင္းတင္ရင္းမင္းေျပာခဲ့တာေတြကိုု ကိုုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ခဲ့ပါဘူး.

“ မင္းကိုု ဒီလိုုအေျခအေန မွာတစ္ေယာက္ထဲ ကိုုယ္ဘယ္လိုုမွ မထားနိုုင္ဘူး ရွင္မင္းခ .. ကိုုယ္ဘယ္လိုုမွ မင္းကိုု ခုုခ်ိန္မွာတစ္ေယာက္ထဲထားျပီးမေနနိုုင္ဘူး ရွင္မင္းခရယ္ ..  ”   တဲ့လား .. ၊

မိုုးေတြစဲလိုု႔ မီးျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ညဟာေတာ္ေတာ္ကိုုအိုုမင္းေနခဲ့ျပီ.. ကိုုယ့္ကိုု တစ္ေယာက္ထဲထား ျပီးသြားရမွာ စိတ္မခ်နိုုင္စြာ မင္းအမွာစကားေတြကိုု အထပ္ထပ္မွာၾကားခဲ့တယ္ ..

“ ကိုုယ္ မင္းကိုု ထားမသြားခ်င္ဘူး ရွင္မင္းခ .. တခုုခုု ဆိုု ကိုုယ့္ဆီခ်က္ခ်င္းဖုုန္းဆက္ဖိုု႔ မေမ့ပါနဲ႔.. ၾကားတယ္ေနာ္ ..ကိုုယ္မွာတာေတြကိုု .. ”

ေျပာရင္းလွည့္ထြက္သြားတဲ့ မင္းေက်ာျပင္ကိုုေငးၾကည့္ရင္း ဒီလိုု က်န္ေနခဲ့ရတာကိုု ကိုုယ္မႏွစ္သက္နိုုင္ခဲ့ ဘူး ဧရာ ..၊

၈။

ဒီလိုုနဲ႔ေအးခ်မ္းလွတဲ့ေဆာင္းတြင္းကာလေတြကိုု သံစဥ္ညီညီ ဟန္ခ်က္က်က် နဲ႕ ကိုုယ္ျဖတ္သန္းနိုုင္ခဲ့တယ္ ..၊ ဒါေတြဟာမင္းဆီက ရရွိတဲ့ခြန္အားေတြဆိုုတာ မေျပာျပဘဲလည္း မင္းသိနိုုင္မွာပါ ဧရာ..၊

ေမလဟာ ထင္ထားမွန္းထားတာထက္ကိုုပိုုုျပီး ေအးျမေနခဲ့တယ္ ..၊ မင္းေပးထားတဲ့ ႏွင္းဆီပင္ေလးေတြကိုု အျပင္ထုုတ္လိုုက္ အထဲသြင္းလိုုက္ နဲ႕ ကိုုယ္ကေတာ့ အလုုပ္ေတြပိုုေနခဲ့တာေပါ့.. ုျပီးေတာ့ ေနာက္ပိုုင္းကိုုယ္ တိုု႔ေသာက္ျဖစ္ၾကတဲ့ BlueMountain coffee  မွဳန္႔ကိုုလည္း ကိုုယ့္မွာ မျပတ္ေအာင္မွာရေသးတယ္ ..၊ ကုုန္ခါနီးရင္ မင္းကိုု ေျပာရင္ မင္းယူလာမယ္မွန္းသိေပမယ့္ ကိုုယ္ကလည္း မင္းၾကိဳက္တတ္တာေလးေတြကိုု ကိုုယ့္နားမွာရွိေနေစခ်င္ေသးတယ္ေလ ..၊  မွာယူမွရတဲ့ ေကာ္ဖီမွဳန္႕အမ်ိဳးအစားျဖစ္ေနေတာ့ ၾကိဳတင္မွာရ တာအလုုပ္တစ္ခုုေပါ့ေလ..၊ဒါကိုုကိုုယ္ကေက်နပ္ေနေသးတယ္ ဧရာ..။

“ရွင္မင္းခ ေရ .. ကိုုယ္တိုု႔ ၾကယ္ေတြမၾကည့္ျဖစ္တာေတာင္ၾကာျပီေနာ္ .. ညဘက္အျပင္ထြက္ဖိုု႔ မၾကိဳးစားနဲ႔ .. ေအးတယ္ကြ ..ၾကားလား.. ဒီေန႔ ကိုုယ္ ကားမယူ လာဘူး.. ေခါင္းလည္းနဲနဲကိုုက္ေနလိုု႔ .. အျပန္ေတာ့ မင္း အရင္လိုု လိုုက္ပိုု႔ရေတာ့မွာပဲ .. ” ..

အဲဒီေန႔ကေတာ့ မင္းေခါင္းေတာ္ေတာ္ကိုုက္ေနပံဳရတယ္ ..၊ စကားလည္းမ်ားမ်ားမေျပာနိုုင္သလုုိ ျငိမ္သက္ စြာကိုုယ့္လက္ကိုုကိုု္င္ျပီးမ်က္စိမွိတ္ျပီးခပ္ေလ်ာေလ်ာထိုုင္ေနခဲ့တယ္ ..

“ မင္းလိုုက္ပိုု႔ရမွာဆိုုေတာ့ ကိုုယ္ ေနာက္က်တဲ့အထိ မေနေတာ့ဘူးရွင္မင္းခ ..ေနာ္ .. အျပန္ကိုုယ္စိတ္မခ်ဘူး ..  ေစာေစာျပန္ေတာ့မယ္ .. ကိုုယ့္ကိုုယ္ ကိုုယ္ ဂရုုစိုုက္ ..ၾကားလား .. ”  လုုိ႔ မ်က္လံုုးစင္းစင္းေတြ နဲ႔ မင္းမွာခဲ့တယ္ ..

ကိုုယ္ေမာင္းေနတဲ့ ကိုု္ယ့္ရဲ႕ ဆိုုင္ကယ္ေလးေနာက္မွာ တိတ္ဆိတ္စြာထိုုင္လိုုက္လာရင္း မင္း ေခါင္းေတာ္ ေတာ္ကိုုယ္ေနခဲ့တယ္ဆိုုတာ ကိုုယ္ နားလည္ခဲ့တယ္ ..၊ ဘာျဖစ္လိုု႔ မင္းေခါင္း မၾကာခဏ ကိုုက္ရတာလဲ ဧရာ ..၊ မင္းအိမ္ေရွ႕ကိုုေရာက္ေတာ့ .. “ ဂရုစိုုက္ျပီး ေမာင္း ”  ဆိုုတဲ့စကားတစ္ခြန္းကိုု အနိုုင္နိုုင္ေျပာျပီး မင္းအိမ္ထဲကိုု ယိမ္းယိုုင္စြာ၀င္သြားခဲ့တယ္ ..  ကိုုယ္ အရမ္းစိုုးရိမ္မိတယ္ ဧရာ .. ဒီတခါ ျမင္ရတဲ့ မင္းရဲ႕ ေခါင္းကိုုက္ျခင္း က သိပ္ျပင္းထန္ေနသလိုုဘဲ .. ရသီဥတုု သိပ္ေအးလြန္းလိုု႔လား ..  မင္းျမန္ျမန္ သက္သာပါ ေစ ..ဧရာ .. ။ ကိုုယ္ တစ္ညလံုုးဘုုရားမွာ ဆုုေတာင္းေနခဲ့တယ္ဆိုုတာ သိရင္ .. ရွင္မင္းခ က ကေလးလိုုဘဲကြာလိုု႔ မင္းေျပာဦးမွာလား ..၊

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ မင္းကိုု ဖုုန္းဆက္ၾကည့္ေတာ့ ဖုုန္းကပိတ္ထားခဲ့တယ္..၊ ဒီလိုုနဲ႕ .. တစ္ရက္ ..ႏွစ္ရက္ .. ေလးရက္ ..ငါးရက္ .. ၊ ကိုုယ့္ရဲ႕ စိုုးရိမ္မွဳေတြအထြတ္အထိပ္ေရာက္ခဲ့ျပီ.. မင္းရဲ႕ ဆိုုင္ေလးကိုုသြားျပီးမင္း အေျခအေန ကိုု ေမးေတာ့ ေနေကာင္းသြားပါျပီ တဲ့ .. ခရီးထြက္သြားပါတယ္တဲ့ .. ဘာျဖစ္လိုု႔ ကိုုယ့္ဆီကိုု ဖုုန္းေလးတစ္ခ်က္ေလာက္ေတာင္ မဆက္ရတာလဲ ဧရာ ..၊ ကိုုယ္ ဘယ္ေလာက္ မင္းကိုုစိုုးရိမ္ေနမယ္ဆိုုတာ မင္းလံုုးလံုုး မသိဘူးလား ..၊ ဒီရက္ေတြ အတြင္းမွာကိုုယ္ ပူေလာင္ျခင္းေတြနဲ႔ ေနခဲ့ရတယ္ .. ကိုုယ္မင္းကိုု ဘယ္ေလာက္သတိရေနမလဲဆိုုတာ မင္သိရွိနိုုင္မွာပါ..၊ ဘယ္လိုုဆက္သြယ္ရမွန္းမသိတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကိုု ဘယ္မွာလိုုက္ရွာရမွန္းမသိျဖစ္ေနတဲ့ကိုုယ့္အျဖစ္ဟာ တကယ့္ကိုု ဦးတည္ရာမရွိတဲ့မရွိတဲ့လမ္းကိုု လွမ္းေန သလိုုပါဘဲ ဧရာ ..၊

၉ ။

ခ်မ္းေအးလွတဲ့ ရာသီဥတုု နဲ႕ မင္းမရွိတဲ့ရက္ေတြမွာ ကိုုယ္မင္းၾကိဳက္တယ္ဆိုုတဲ့ ေတာင္တန္းျပာ ေကာ္ဖီ ပူပူေလး ၂ ခြက္နဲ႔ မင္းကိုု ေန႔စဥ္ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္… မင္းမ်ားေရာက္လာခဲ့ရင္ ဆိုုတဲ့ မ၀ံ့မရဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကေလးနဲ႔ေလ..၊ ပန္းခ်ီကားေတြဖန္တီးရင္းနဲ႔ေပါ့..၊ ဧရာေရ .. အလင္း ေရာင္ေတြ မ်ားေနတယ္ ဆိုုတဲ့ ကိုုယ့္ရဲ႕ ပန္းခ်ိီကားေတြဟာ မွိဳင္ညိဳ႕တဲ့ အေရာင္ေတြနဲ႕ ေနရာယူေနခဲ့ျပီ ..  ရက္ရွည္လမ်ား မင္းဘယ္ ကိုုမ်ားသြားေနခဲ့တာလဲ ဧရာ..၊ ဘယ္လိုုအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မရွိဘဲ ကိုုယ္အနားကေန မင္းရုုပ္တရက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာကေတာ့ ရက္စက္လြန္းလွပါတယ္ ..၊

ဟုုတ္ပါတယ္ဧရာ .. ကိုုယ္တိုု႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ခ်စ္သူေတြမွ မဟုုတ္ၾကတာေနာ္ .. မင္းကလည္းကိုုယ့္ကိုုခ်စ္ ပါတယ္လိုု႔ မေျပာခဲ့သလိုု ခ်စ္သလားလိုု႔လည္းမေမးခဲ့ပါဘူး.. ဒါေပမယ့္ ဧရာ.. ခ်စ္တယ္ဆိုုတဲ့ စကားထက္နက္ရွိဳင္းတဲ့စကားလံုုးေတြ ခံစားခ်က္ေတြ ကိုုယ္တိုု႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ရွိခဲတယ္ဆိုုတာ မင္းလည္းအသိ ကိုုယ္လည္းအသိပါ ..၊ ကိုုယ့္ကိုု မိုုးအေမွာင္ထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲ မထားရက္တဲ့ မင္းက ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေက်ာခိုုင္းထားခဲ့တာ ဘယ္လိုုအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္မ်ားလဲ ဧရာ..၊ နာက်င္ေၾကကြဲျခင္းဆိုု တဲ့ ေ၀ဒနာကိုု ကိုုယ္ေကာင္းေကာင္းၾကီးသိေနခဲ့ျပီ ..

ရက္စက္တဲ့ေန႔ရက္ေတြနဲ႔ ကိုုယ့္အတြက္လွပ မေနတဲ့ ေန႔ေတြကိုု ကုုန္ဆံုုးဖိုု႔ ကိုုယ္ ပန္းခ်ီကားေတြကိုု ဖန္တီးရင္း ၾကိဳးစားခဲ့တယ္ ..

“ေကာင္မေလး.. ဆြဲျပီးသားပန္ခ်ီကားေတြ လာပိုု႔ဦးေလ.. ညည္း လာမပိုု႔ရင္ .. ငါလာယူရမလား ..” ဆိုုတဲ့ မန္ေနဂ်ာ ကိုုၾသ ရဲ႕ ဖုုန္း ကိုု  “ မနက္ျဖန္ မနက္ လာေပးမယ္” လိုု႔ ျပန္ေျဖရင္း ဖုုနး္ကိုုပိတ္လိုုက္တယ္..၊ ဧရာေရ  .. ကိုုယ္ ဘယ္သူနဲ႔မွစကားမေျပာခ်င္သလိုု ဘာအသံကိုုမွလည္း ကိုုယ္မၾကားခ်င္ဘူး.. မွန္ျပတင္း ေပါက္ေတြေဘးက စားပြဲေလးမွာ ေတာင္တန္းျပာ ႏွစ္ခြက္ေဖ်ာ္ရင္း မင္းနဲ႕ကိုု္ယ္ ေျပာဆိုုခဲ့တဲ့ စကားေတြကိုု ျပန္ၾကားေယာင္ရင္း ဟိုုးေ၀းေ၀းမွာျမင္ေနရတဲ႔ မွိဳင္းညိဳ႕ညိဳ႕ ေတာအုုပ္ကေလးနဲ႔ ျမက္ခင္းကေလးကို ေငးၾကည့္ေနရတာ ေလာက္ ကိုုယ္ ဘယ္အရာကိုုမွ မမက္ေမာဘူးကြယ္.၊

၁၀။

မနက္ပိုု္င္း ပန္းခ်ီအေရာင္းျပခန္းကိုုေရာက္ေတာ့ ယူလာတဲ့ပန္းခ်ီကားေတြကိုု ခ်ိတ္ျပီး ကိုုၾသ ေပးလာတဲ့ စာရင္းေတြကိုု စစ္ရင္း ရံုုးခန္းေလးထဲမွာ တိတ္တဆိတ္ ထိုုင္ေနခဲ့တယ္ ..၊

“ ကိုုၾသေရ .. ကၽြန္မ စာရင္းေတြၾကည့္လိုုက္ဦးမယ္ .. ဘယ္သူေမးေမး မလာဘူးေျပာေပးပါေနာ္ ..”

ဆိုုတဲ့ ကၽြန္မရဲ႔စကားကိုု “ ေအးေအး ” လိုု႔ျပန္ေျပာရင္း ကိုုၾသကေတာ့ ထံုုးစံအတိုုင္း ဘာမွန္းမသိေသာ အရာမ်ားနဲ႔ အလုုပ္ရွဳပ္လိုု႔ေပါ့..၊

“တင္း..ေတာင္”  ဆိုုတဲ့ ဧည့္သည္လာရင္ျမည္တဲ့ အသံေလးေၾကာင့္ ဘာရယ္ မဟုုတ္ဆိုုင္ထဲကိုုလွမ္းၾကည့္ လိုုက္တယ္ ..၊  ႏွလံုုးေသြးေတြ ရုုတ္တရက္ရပ္တန္႔သြားရေတာ့မလိုုပါဘဲ..၊  ဘဳရားေရ .. ဧရာ ပါလား.. အနည္းငယ္ ပိန္သြယ္သြားတာကလြဲရင္ အရင္အတိုုင္း ရွင္းသန္႔ေခ်ာေမာ ေနဆဲပါ .. ျပီးေတာ့ သူ႔နေဘးမွာ အင္မတန္ လွပတဲ့ ဆြဲေဆာင္အားေကာင္းတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္လည္းပါရဲ႕ ..

“ ကိုုၾသေရ .. ကၽြန္ေတာ္တိုု႔ ပန္းပုု နဲ႔ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ိဳ႕လိုုခ်င္လိုု႔ဗ် .. ”

“ ေအးေအး .. ၾကည့္ေလကြာ .. လိုုတာကိုုေျပာ ..” ကိုုၾသနဲ႕မင္းတိုု႔ရဲ႕ အျပန္အလွန္ေျပာဆိုုအျပီးမွာ မင္းတိုု႔ႏွစ္ေယာက္ ပန္းခ်ီကားေတြကိုု လိုုက္ၾကည့္ေနတာကိုု ျမင္လိုုက္ရတယ္ ..၊ ကုုိယ္ မင္းကိုု ထြက္ျပီး ႏွဳတ္ဆက္ရမလား .. မႏွဳတ္ဆက္ရဘူးလားဆိုုတာေ၀ခြဲမရဘဲ ရံုုးခန္းေလးထဲကေန ကိုုယ့္ေျခေထာက္ေတြ ေရႊ႕လိုု႔မရခဲ့ဘူး..၊

“ျမတ္မင္း ေရ..ၾကည့္စမ္း.. ဒီပန္းခ်ီေတြ .. ၾကိဳက္လိုုက္တာ .. ေရာင္းရန္မဟုုတ္တဲ့.. ” ခ်ိဳလြင္သာယာတဲ့ အသံနဲ႔ မိန္းကေလးက မင္းကိုုေျပာေတာ့ လွမ္းၾကည့္ျပီးပ်က္သြားတဲ့ မင္းမ်က္ႏွာကိုု ကိုုယ္ ေတြ႔လိုုက္ရတယ္ .. ၊ မွိဳင္းညိဳ႕သြားတဲ့ မင္းမ်က္ႏွာဟာ ခ်က္ျခင္းျပိဳက်ေတာ့မယ့္ ေကာင္းကင္လိုုပဲ.. ဒီလိုုျဖစ္ဖိုု႔ လိုုအပ္လိုု႔လား ဧရာ..၊ ကိုုယ့္ရဲ႕ ေရာင္းရန္ မဟုုတ္ဆိုုတဲ့ “ရင္တြင္းေျခရာ ” နဲ႔ “ ၾကယ္စင္ဧကရာဇ္ ” ဆိုုတဲ့ပန္းခ်ီကားေတြကိုု မင္းျမင္သြားျပီေပါ့ ..၊

“ ၾကည့္စမ္းပါဦး.. ဒီ ရင္တြင္းေျခရာမွာ.. လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေရစိုုေနတဲ့ ေျခေထာက္ တစ္စံုုကိုု အေသးစိတ္ဆြဲထားတာ .. ေရေၾကာင့္စိုုလက္ေနတဲ့ အသားေရာင္နဲ႕ ဖိနပ္ .. ေရမွဳန္ေလးေတြ.. အိုု..အရမ္းကဗ်ာဆန္တာပဲ ျမတ္မင္းရဲ႕ ..ျပီးေတာ့ ဒီ ၾကယ္စင္ဧကရာဇ္ ဆိုုတာကိုုၾကည့္စမ္း .. လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္လံုုးေတြကိုုဦးစားေပးျပီး မ်က္ႏွာကိုု ေကာင္းကင္ေနာက္ခံမွာ ေရးေရးကေလး ဆြဲထားတာ .. ၾကယ္ေတြနဲ႔ အတူေလ.. စိတ္ကူးေလးက လွလိုုက္တာ ..  မေရာင္းတာခက္တယ္ ..”

အဆက္မျပတ္ ေျပာေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ စကားကိုု မင္းကဘာမွျပန္မေျပာဘဲ မ်က္ႏွာက်က္ကိုု အဓိပၺါယ္မဲ့ ေငးေမာေနတယ္..၊ ဧရာေရ..၊ အရာရာဆံုုးရွံဳးသြားရသလိုု ဗလာက်င္းေနတဲ့ ကိုု္ယ့္ရင္ထဲမွာ နာက်င္ေနျခင္းတစ္ခုုသာက်န္ေနတာကခက္လွတယ္..၊ မင္းကိုု ကိုုယ္ မစြပ္စြဲရက္ပါဘူးဧရာ..မင္းဟာ မင္းနာမည္လိုု ေနရာတစ္ခုုမွာ အတည္တက် ရွိမေနနိုုင္ဘဲ စီးဆင္းေနတတ္သူလိုု႔ေလ..၊ ျပီးေတာ့ မင္းသိထားတဲ့ ေကာ္ဖီအမ်ိဳးအစားေတြကိုု တစ္ခုုျပီးတစ္ခုုေျပာင္းေသာက္သလိုု မိန္းကေလးေတြကိုုလည္း တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ေျပာင္းျပီးခ်ဥ္းကပ္တတ္မယ့္သူရယ္လိုု႔ ကိုုယ္ တကယ္ကိုု မထင္ပါဘူးဧရာ ..၊

ဘယ္လိုုဘဲျဖစ္ျဖစ္ မင္း ကိုုယ့္အနားမွာရွိေနစဥ္တုုန္းက ကိုုယ္ရခဲ့တဲ့မင္းဆီက ၾကင္နာျခင္းနဲ႔ မင္းမ်က္၀န္း မွာျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ တစ္စံုုတစ္ရာဟာ မင္းရဲ႕ ဟန္ေဆာင္ထားျခင္းမဟုုတ္ဘူးဆိုုတာကိုုေတာ့ ကိုုယ္ နားလည္ခံ စားလိုု႔ရခဲ့ပါတယ္..၊ ဧရာေရ..၊ ကိုုယ္ ကေတာ့ မင္းေပးခဲ့တဲ့ ႏွင္းဆီနက္ပင္ေလးေတြရယ္ .. မင္းခ်န္ထားခဲ့တဲ့ Telescope ေလးရယ္ ..၊ မင္းသင္ၾကားခဲ့ေပးခဲ့တဲ့ ေကာ္ဖီယဥ္ေက်းမွဳ ၾကားကေန ရုုန္းမထြက္နိုုင္ခဲ့ေသး သလိုု ဆႏၵလည္းမရွိခဲ့ဘူးေလ ..  အရာရာ အားလံုုးဟာ လွလွပပ ျပီးဆံုုးသြားေပမယ့္ နာက်င္မွဳေတြနဲ႔ က်န္ေနခဲ့ရတာကေတာ့ ကိုုယ္ေပါ့ေလ ..၊

၁၁။

ခုုဒီရက္ေတြမွာ ရာသီဥတုုဟာ ပူေႏြးလာခဲ့တယ္ ဧရာ..၊  ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေလးေတြကိုု ေငးၾကည့္ရင္း မင္းကို ျပင္းျပင္ပ်ပ် သတိရေနခဲ့တယ္.. အက်င့္ပါျပီး ေဖ်ာ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိုုယ့္ရဲ႕ ေတာင္တန္းျပာ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ ထဲက တစ္ခြက္ဟာ ပိုုင္ရွင္ကိုု ေမွ်ာ္လင့္ေနေလရဲ႕..၊ တစ္ေန႔ေန႔မွာမ်ား လမ္းၾကံဳလိုု႔ျဖစ္ေစ .. သတိရလိုု႔ျဖစ္ေစ ေတာင္ကုုန္းကေလးေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ကိုုယ့္ရဲ႕အိမ္ေလးကိုု မင္းမ်ားေရာက္လာခဲ့ရင္ …….

၁၂။

ပန္းခ်ီကားေတြကိုလာယူရင္း ျပတင္းေပါက္နေဘးမွာ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ကိုု ေရွ႕ခ်ျပီး အေ၀းကိုုေငးေနတဲ႔ မိန္းကေလးကိုုၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ရင္ဘတ္ေတြနာလာခဲ့ရတယ္..၊  ကတိ စကားတစ္ခြန္းကိုု ခ်ိဳးေဖာက္္ျပီး သူမေလးကိုု ေျပာျပခ်င္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ မိန္းကေလးပိုုျပီးနာက်င္ ေၾကကြဲရမွာကိုုလည္း ကၽြန္ေတာ္စိုုးရိမ္ပါတယ္..၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့သူတိုု႔ ႏွစ္ဦးမွ ဘာျဖစ္လိုု႔မ်ားခုုလိုု အျဖစ္ဆိုုးမ်ိဳး ၾကံဳခဲ့ရတာလဲဆိုုျပီး ကံတရားကိုုလည္း ကၽြန္ေတာ္ အျပစ္ေျပာခ်င္ပါတယ္..၊  မိန္းကေလး အေပၚမွာ အင္မတန္ခ်စ္ျမတ္နိုုးတဲ့ ေကာင္ေလး.. မိန္းကေလးအတြက္ အရာရာကိုု ဦးစားေပးျပီးစဥ္းစားခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလး.. ငါ့ရင္ေတြ မခ်ိေတာ့ပါဘူးကြာ..၊

“ ကိုုၾသ .. ကတိေပးဗ်ာ .. ကၽြန္ေတာ့မွာ ဒီေရာဂါျဖစ္ေနတာ ..ရွင္မင္းခ ကိုုလံုုး၀မေျပာပါဘူးလိုု႔.. ျပီးေတာ့ သူ႔ကိုု ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ..၊ ကၽြန္ေတာ္စိတ္မခ်ဘူးဗ် .. သူက ျမံဳစိစိ ကေလး.. ၀မ္းနည္းအားငယ္ တတ္တယ္ .. ကၽြန္ေတာ့္ေရာဂါ က မေသခ်ာဘူးဗ် .. တကယ္လိုု႔ ေသဆံုုးသြားခဲ့ရင္ေတာင္  ရွင္မင္းခ ကိုု ဘာမွ မေျပာပါဘူးလိုု႔ ကတိေပး.. သူကၽြန္ေတာ့္ကိုုစိတ္နာေနတာက ေၾကကြဲ ေနတာထက္စာရင္ပိုုေကာင္း မယ္.. ” ဆိုုတဲ့ ခြဲစိတ္ခန္း၀င္ဖိုု႔ ေဆးရံုုမတက္မီ ကၽြန္ေတာ္ရွိရာ ပန္းခ်ီအရာင္းျပခန္းေလးရွိရာကိုု လာေျပာသြားတဲ့ ေကာင္ေလး ျမတ္မင္းဧရာ ရဲ႕စကားကိုု  
“ေကာင္မေလးကိုု ဘာမွ ျပန္မေျပာပါဘူး” လိုု႔  ေျပာရင္းေဆးရံုုတက္ျပီး ခြဲစိတ္ခံေတာ့မယ့္ေကာင္ေလးကိုု ကတိေပးခဲ့တယ္..၊

မိန္ကေလးေရ.. မင္းခ်စ္တဲ့ေကာင္ေလးဟာ မင္းထင္ေနသလိုု တျခားေကာင္မေလး ေနာက္ကိုု ပါသြားတာ မဟုုတ္ဘဲ မၾကာခင္ အခ်ိန္ကာလေလးကမွ ဦးေႏွာက္ကင္ဆာ ေရာဂါ နဲ႔ ခြဲစိတ္ျခင္းမေအာင္ျမင္ဘဲ ခြဲစိတ္ခန္းအတြင္မွာ ေသဆံုုးသြားခဲ့တယ္ဆိုုတာ မင္းသိရမယ္ဆိုုရင္ .. .. …..။  ။

ပ်ိဳးယုု၀သုုန္

(၂၁၊၀၇၊၂၀၁၁)